Everyone

Arpita Salunke

Ice Cream Sandwich

آموزش زبان ایران باستان(خط میخی)
نرم افزاری شامل آموزش زبان فارسی ایران باستان و خط میخی بصورت تصویری
زبان پارسی باستان در شاخهٔ زبان‌های ایرانی از گروه زبان‌های هندوایرانی خانوادهٔ زبان‌های هندواروپایی قرار می‌گیرد. این زبان به زبان فارسی میانه تحول یافت که زبان ادبی و رسمی دوران ساسانیان بود و بعدها به زبان پارسی دری یا پارسی نو تبدیل شد. این زبان از زبان نیاایرانی (زبان ایرانی باستان) سرچشمه گرفته‌است.
پارسی باستان در کنار زبان اوستایی تنها زبان‌های ایرانی دوران کهن هستند که متن یا کتیبه‌هایی از آن‌ها به جا مانده‌است. زبان پارسی باستان در جنوب غربی ایران صحبت می‌شده‌است و قدیمی‌ترین متنی که از آن به جای مانده به قرن ششم پیش از میلاد مربوط می‌شود. 
زبان ایرانیان در زمان هخامنشیان پارسی باستان یا فرس قدیم نامیده می شود که ریشه ی زبان فارسی کنونی است.
کتیبه های شاهان هخامنشی و لوح های زرین و سیمین که از آن روزگار بر جای مانده به این زبان نوشته شده است. مجموع واژه های اصلی کتبیبه ها از چهارصد کلمه تجاوز نمی کند و مطالب آن عبارت است از نام و شرح خاندان شاهان، شرح فتوحات، ستایش یزدان، نکوهش دروغ و ناپاکی و سفارش به راستی و نیکو کاری. این کتیبه ها غالبن به چند زبان است و غیر از پارسی باستان، به زبان های آسوری ،ایلامی و آرامی که میان ملل دست نشانده ی هخامنشیان معمول بوده، نگاشته شده است.
میخی به آن دسته از خطوط (دبیره‌ها) گفته می‌شود که نمادهایی شبیه میخ دارند. خطوط میخی متفاوتی وجود دارند که برای نوشتن زبانهای مختلفی به کار می‌روند. از گونه‌های مختلف خط میخی می‌توان به میخی سومری، اکدی، ایلامی، اوگاریتی اشاره کرد و همچنین خط میخی هخامنشی که برای نوشتن فارسی باستانی بکار می‌رفته‌است. تمام خطوط میخی که تا کنون رمزگشایی شده‌اند از چپ به راست نوشته می‌شوند. این خط که برخی معتقدند مبنایی اندیشه ‌نگاشتی دارد، در همه کشورهای آسیای غربی بکار می‌رفته‌است. پژوهشگران، سومریان را ابداع کنندهٔ خط میخی می‌دانند.
در این برنامه بیشتر با این زبان آشنا شوید و از تاریخ زبان ایران باستان اطلاعات بیشتری کسب کنید.
Ancient Language Learning (Cuneiform)
Software includes Persian language instruction in Ancient Persia and video cuneiform
Ancient Persian language is in the category of Indo-Iranian Indo-Indo-European Indo-European Languages. This language developed in the Middle Persian language, which was the literary and formal language of the Sassanid era, and later became Persian Dari or Persian. This language originates from the native language of Iran (ancient Persian language).
Ancient Persian, along with the Avestan language, are the only Iranian languages ​​of the ancient times, with the text or inscriptions left behind. Ancient Persian language has been spoken in the southwest of Iran, and the oldest text is from the sixth century BC.
The Persian language during the Achaemenid period is called the ancient Persian or ancient Persian, which is the root of the current Persian language.
The inscriptions of the Achaemenid kings and the tablets of Zarrin and Simin written from that time are written in this language. The total number of words in the book does not exceed 400 words, and its contents are the name and description of the kings' family, the description of the conquests, the praise of Yazdan, the condemnation of lies and impurity, and the order of truth and goodness. These inscriptions are predominantly multi-language, and other than the ancient Persian, written in the languages ​​of Assyria, Elamite and Aramaic, commonly used among the Achaemenid puppet nations.
Nails are referred to as lines (debris), which have similar symbols. There are different crimping lines used to write different languages. Among the various types of cuneiforms are the Sumerian cedar, Akkadian, Elamite, Ugaritic, as well as the Achaemenid carnage used to write ancient Persian. All nailed lines that have been decoded so far are written from left to right. This line, some of which believe that the basis of thought is mapped, was used in all countries of the Western Asia. The researchers consider the Sumerians to be criminals.
Learn more about this language and learn more about the history of ancient Iran.


آموزش زبان ایران باستان(خط میخی)

آموزش زبان ایران باستان(خط میخی) ची नविनोत्तम आवृत्ती

इतर आवृत्त्या